Przedszkole Publiczne w Powierciu

HISTORIA PRAW DZIECKA

Wiek XX miał być stuleciem dziecka. Na początku tego wieku zaczęto myśleć o dziecku jako odrębnej istocie, a o dzieciństwie, jak okresie, który rządzi się swoimi prawami. W 1913 roku odbył się I Międzynarodowy Kongres Opieki nad Dzieckiem, a w 1920 roku powstał Międzynarodowy Związek Pomocy Dzieciom, którego założycielką była Eglatyna Jebb, organizująca pomoc dzieciom dotkniętych wojną. W 1923 roku związek ten uchwalił dokument zwany Deklaracją Praw Dziecka. Rok 1959 przyniósł Deklarację Praw Dziecka ONZ, poszerzającą katalog praw dzieci. W roku 1989 ONZ uchwalił Konwencję o Prawach dziecka.

PODSTAWOWE ZAŁOŻENIA KONWENCJI  TO:

 „dziecko jest samodzielnym podmiotem. Ze względu na swoją niedojrzałości psychiczną i fizyczną wymaga szczególnej opieki i ochrony prawnej”,

 „dziecko jako istota ludzka wymaga poszanowania jego tożsamości, godności, prywatności”,

 „rodzina jest najlepszym środowiskiem wychowania dziecka”,

 „państwo ma wspierać rodzinę, a nie wyręczać ją w jej funkcjach”.

System ochrony dziecka stworzony na podstawie Konwencji kieruje się następującymi zasadami:

 zasada dobra dziecka  zasada równości wobec prawa (bez względu na rasę, kolor, wyznanie),

 zasada poszanowania praw i odpowiedzialności obojga rodziców na rozwój i wychowanie dziecka,

 zasada pomocy państwa w zabezpieczeniu warunków socjalnych i zdrowotnych dziecka,

Katalog Praw Dziecka w Konwencji obejmuje:

 prawa cywilne i wolności osobiste:

1. prawo do życia i rozwoju – dziecko przebywające w placówce powinno mieć zagwarantowane warunki sprzyjające jego rozwojowi,

2. prawo do identyczności – dorośli powinni dziecko szanować, dawać mu wolność,

3. prawo do swobody myśli, sumienia i wyznania – każde dziecko może w sposób swobodny wyrażać swoje myśli, wyznawać dowolną religie i postępować zgodnie ze swoim sumieniem,

4. prawo do wyrażania własnych poglądów i występowania w sprawach dziecka dotyczących, w postępowaniu administracyjnym i sądowym – przedstawiciele organów administracyjno – sądowych mają obowiązek wysłuchać dziecko w sprawach, które go dotyczą,

5. prawo do wolności od przemocy fizycznej lub psychicznej, wyzysku, nadużyć seksualnych i wszelkiego okrucieństwa – nikt nie ma prawa znęcać się nad dzieckiem fizycznie, psychicznie, nadużywać go seksualnie, wyzyskiwać, czy znęcać się nad nim.  prawa socjalne:

1. prawo do ochrony zdrowia – dorośli mają obowiązek dbać o zdrowie fizyczne i psychiczne dziecka,

2. prawo do wypoczynku i czasu wolnego – przedszkole ma obowiązek organizować zajęcia tek, aby dziecko miało czas wolny do zabawy,

 prawa kulturalne:

1. prawo do korzystania z dóbr kultury – dziecko powinno mieć zapewniony dostęp do kultury, która jest nieodłącznym aspektem rozwoju,

2. prawo do informacji – informacje ze świata na jego temat mają wpływ na kształtowanie się świadomości młodego człowieka,

3. prawo do znajomości swoich praw – dorośli nie mają prawa zatajać przed dzieckiem informacji dotyczących ich praw. Dzieci powinny mieć ich świadomość i umieć z nich korzystać.

 prawa polityczne: Od 1991 roku Konwencja Praw Dziecka tworzy porządek prawny Polski.

PROŚBA DZIECKA

 Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego, czego się domagam. To tylko próba sił z mojej strony.

 Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję – poczucia bezpieczeństwa.

 Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko Ty możesz pomóc mi zwalczyć zło, póki jest to jeszcze w ogóle możliwe.

 Nie rób ze mnie większego dziecka, niż jestem. To sprawia, że przyjmuję postawę głupio dorosłą.

 Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to absolutnie konieczne. O wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz, jeśli rozmawiamy w cztery oczy.

 Nie chroń mnie przed konsekwencjami. Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych.

 Nie wmawiaj mi, że błędy, które popełniam, są grzechem. To zagraża mojemu poczuciu wartości.

 Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że Cię nienawidzę. To nie Ty jesteś moim wrogiem, lecz Twoja miażdżąca przewaga!

 Nie zwracaj zbytniej uwagi na moje drobne dolegliwości. Czasami wykorzystuję je, by przyciągnąć Twoją uwagę.

 Nie zrzędź. W przeciwnym razie muszę się przed Tobą bronić i robię się głuchy.

 Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia. Czuję się przeraźliwie tłamszony, kiedy nic z tego wszystkiego nie wychodzi.

 Nie zapominaj, że jeszcze trudno mi jest precyzyjnie wyrazić myśli. To dlatego nie zawsze się rozumiemy.

 Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości. Zbyt łatwo strach zmusza mnie do kłamstwa.

 Nie bądź niekonsekwentny. To mnie ogłupia i wtedy tracę całą moją wiarę w Ciebie.

 Nie odtrącaj mnie, gdy dręczę Cię pytaniami. Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić Cię o wyjaśnienia, poszukam ich gdzie indziej.

 Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie. One po prostu są.

 Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na Twój temat byłaby w przyszłości nie do zniesienia. Nie wyobrażaj sobie, iż przepraszając mnie stracisz autorytet. Za uczciwą grę umiem podziękować miłością, o jakiej nawet Ci się nie śniło.

 Nie zapominaj, że uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy.

 Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja też rosnę. Wiem, jak trudno dotrzymać mi kroku w tym galopie, ale zrób, co możesz, żeby nam się to udało.

 Nie bój się miłości. Nigdy.

JANUSZ KORCZAK